De rotte appel

Hoe komt het dat ik vaak zo veel en zo intens voel? Hoe komt het dat ik regelmatig automatisch ga pleasen? Waar komt het gevoel vandaan dat ik soms op eieren loop zonder precies te weten waarom?

En als dan het contact met belangrijke mensen in je leven ingewikkeld of afstandelijk wordt, is het heel makkelijk om te denken:
“Misschien ben ík wel het probleem, misschien ben ik de rotte appel.”

Zoals jullie in eerdere blogs hebben kunnen lezen ben ik de afgelopen jaren door een intens proces heengegaan waarin ik, soms noodgedwongen, veel heb veranderd en bijgeleerd. Ik ben opnieuw aan het ontdekken wat voor mij belangrijk is.

Door het bestuderen van mijn eigen horoscoop en de horoscopen van de vrouwen in mijn familie, kan ik zien dat ik terecht ben gekomen in patronen die ouder zijn dan ik.

Deze vrouwenlijn kent een, niet heel subtiele, lijn van emotionele intensiteit:
onuitgesproken spanning, schommelende stemmingen, verwachtingen waar je als kind geen woorden voor had. Opgroeien in een sfeer waarin je leert lezen tussen de regels.
Waarin je leert voelen wat er níet gezegd wordt.
Waarin er automatisch afgestemd wordt op de ander, om de vrede te bewaren, om de verbinding vast te houden.

Niet uit zwakte, maar uit wijsheid. Niet omdat je fout bent, maar omdat je gevoeliger bent dan de buitenkant misschien doet vermoeden. *

Hoe mensen met emoties omgaan, wordt vaak onbewust van generatie op generatie doorgegeven. Astrologisch kon ik dat ook heel ‘mooi’ terugzien bij de vrouwen in mijn lijn.

Je leert vanzelf dat je voorzichtig moet zijn en de sfeer moet peilen. Dat harmonie belangrijker is dan eerlijkheid en dat jij verantwoordelijk bent voor hoe de ander zich voelt. Dat als jij je niet aanpast of doet wat er van je verwacht wordt, je een teleurstelling bent.

En dan komt er bijvoorbeeld een levensveranderend moment; een ontslag, burn-out, scheiding, ziekte, iets anders of allemaal tegelijkertijd. Een ‘alles op zijn kop’-moment en je gaat het (langzaam) inzien. Dit is niet wie ik bén. Dit is wat ik geleerd héb.

En dan verschuift er iets. Je komt op het punt waar je jezelf langzaam weer terugvindt. Waar je niet langer hoeft te kiezen voor aanpassen, pleasen en op eieren lopen.
Waar je ontdekt dat jij niet de oorzaak bent, maar misschien wel degene bent die het patroon doorziet en wil doorbreken. Degene die zegt:

“Dit hoort niet meer bij mij.”
“Ik mag mijn grenzen aangeven.”

“Ik mag ruimte innemen.”

“Ik mag doen wat goed voelt voor mij.”
“Ik mag ALLES voelen wat ik voel.”

En dat vraagt moed, compassie en tijd. Véél moed, compassie en tijd. Voor iedereen die zich soms de rotte appel voelt:

Misschien ben jij niet degene die iets verpest.
Misschien ben jij degene die eindelijk voelt wat er gevoeld wil worden.
Misschien ben jij degene die de stilte doorbreekt.
Misschien ben jij degene die een oud familiescript verandert.

En daar is niets rots aan.
Dat is kracht.
Dat is heling.
Dat is groei.

En dat is precies wat jij aan het doen bent.

Je bent niet de rotte appel. Soms zit er ergens in de familielijn een oud, pijnlijk patroon dat zichtbaar wordt door degene die het níet langer wil doorgeven. Dat maakt jou niet de oorzaak, maar de spiegel, degene die ziet wat anderen liever niet willen of kunnen aankijken. En ben jij misschien wel degene die de cyclus gaat verbreken en de familielijn opschoont.

Hierdoor kan het contact met belangrijke mensen in je leven veranderen.

“Wanneer jij afstand neemt van een oude dynamiek, wordt de aandacht, verwachting of emotionele last vaak automatisch ergens anders in het systeem neergelegd — en dat kan spanning geven bij de mensen die dat gaan dragen.”

Wanneer iemand in een familie andere keuzes maakt, verschuift de dynamiek mee. Rollen binnen het systeem verschuiven en soms verschuift dan ook de aandacht. Dat kan voor anderen ongemakkelijk zijn of lastig voelen. Het boek ‘De Fontein’ van Els van Steijn, beschrijft dit heel mooi.

*Voor mijzelf geldt: Met een ascendant in Leeuw en een Zon/Mercurius/Ceres conjunctie in oppositie met Pluto in mijn geboortehoroscoop, kom ik over het algemeen veel krachtiger over dan ik denk. Deze oppositie geeft ook aan dat ik een grote behoefte heb om de diepte in te gaan, de ander te willen begrijpen en zelf begrepen te willen worden. Ik wil de diepte in, naar de bron zoeken, wat ook benadrukt wordt door de plaatsing van Jupiter in Schorpioen in mijn vierde huis. Ceres in deze conjunctie laat daarbij zien dat zorg, afstemming en verantwoordelijkheid nemen voor de sfeer om me heen al vroeg vanzelfsprekend voelde, iets wat later zowel een kracht als een leerpunt werd. Misschien heb ik dat afstemmen altijd als bufferen ervaren: het gevoel dat ik spanningen moest opvangen en gladstrijken tussen mensen. De Zon/Pluto oppositie kan een indicatie zijn dat er een gevoeligheid is voor andermans spanningen en kwetsbare plekken.

Terwijl mijn Zon in Vissen en Maan in Kreeft een veel zachtaardiger persoonlijkheid omschrijft dan de Zon/Pluto oppositie doet vermoeden zijn dit ook standen waarbij sprake is van grote gevoeligheid voor andermans emoties, gevoelens en onderstromen.

Maar je gaat steeds minder vertrouwen op je gevoel als je opgroeit in een omgeving waar jouw emoties worden ontkend of spanning wordt verbloemd. Of wanneer je wordt verteld dat jouw waarneming niet klopt of je als te veel wordt bestempeld. Misschien ga je ze zelf wel wegdrukken wat heel vermoeiend is en maar eventjes lukt. Denk aan die bal (met emoties) die je alsmaar probeert onder water te duwen in het zwembad. Ik denk dat de krachtige Pluto lange tijd een behoorlijke schaduw over mijn Zon in Vissen heeft geworpen.

Maar nu ik afstand neem, grenzen stel en ga reflecteren, durf ik er ook (weer) meer op te vertrouwen. De intuïtie, het distingeren van mijn en andermans energie, het herkennen van onderstromen, het luisteren naar kleine signalen en het vertrouwen in mezelf komt heel langzaam terug.

Wil je ontdekken welke thema’s, patronen en kwaliteiten in jóuw horoscoop zichtbaar zijn?
Dan kijk ik graag met je mee.

Françoise